Koszty wynikające z działalności rady zakładowej ponosi się zgodnie z § 40 ust. 1 BetrVG pracodawcy. Obejmuje to również wydatki na niezbędne zaangażowanie ekspertów zgodnie z § 80 ust. 3 BetrVG. Zgodnie z tym przepisem rada pracowników może – po dalszym uzgodnieniu z pracodawcą – powołać biegłego przy wykonywaniu swoich zadań, o ile jest to niezbędne do prawidłowego wykonywania jej zadań. Zgodnie z uchwałą Senatu VII z dnia 16 listopada 2005 r. (- 7 ABR 12/05 -) ustawowe zadania rady zakładowej zgodnie z art. 80 ust. 1 nr 1 BetrVG do monitorowania postanowień zawartych we wzorcowych umowach o pracę pod kątem ich zgodności z wymogami ustawy o dowodach oraz z prawem zawartym w ogólnych warunkach handlowych.
Prawo kontrolne nie obejmuje kontroli celowości, a jedynie kontrolę prawną klauzul umownych zawartych w formularzu umowy o pracę. Ogranicza się do sprawdzenia, czy w ocenie obiektywnej osoby trzeciej istnieje przeważające prawdopodobieństwo, że istniejące klauzule umowne spełniają wymogi stawiane przez prawo i właściwe orzecznictwo Sądu Najwyższego. Jeżeli nie ma orzeczeń sądu najwyższego, należy wziąć pod uwagę wcześniejsze orzecznictwo sądów niższej instancji. Jeżeli tego również brakuje, oceny należy dokonać z uwzględnieniem opinii wyrażonych w literaturze prawa pracy.
Zaangażowanie biegłego do tego badania jest konieczne tylko wtedy, gdy rada zakładowa najpierw skorzysta ze wszystkich dostępnych jej źródeł wiedzy w celu zdobycia niezbędnej wiedzy. Rada zakładowa musi najpierw uzyskać od pracodawcy wyjaśnienia dotyczące otwartych kwestii i skorzystać z możliwości, jakie oferuje pracodawca, aby uzyskać informacje od specjalistów z firmy lub firmy. Jeśli chodzi o treść formalnych umów o pracę, wynika to jasno z art. 80 ust. 1 nr 1 BetrVG rady zakładowej wystarczy, jeśli na podstawie wiedzy własnej lub wiedzy przekazanej przez pracodawcę uzna, że klauzule umowne są przynajmniej postrzegane jako uzasadnione.