Klauzula, w której następuje odniesienie do układu zbiorowego w formie umowy o pracę stosowanej przez pracodawcę, podlega kontroli sądowej ogólnych warunków handlowych jako ogólnych warunków handlowych (OWU) zgodnie z § 305 i nast. niemieckiego Kodeksu cywilnego Kod (BGB). Wątpliwości co do skuteczności zawarcia układu zbiorowego nie wynikają z ewentualnie niewystarczającej możliwości zapoznania się pracownika z treścią układu zbiorowego. Zgodnie z art. 310 ust. 4 zdanie 2 BGB przepis § 305 ust. 2 BGB nie ma zastosowania do kontroli wcześniej sformułowanych warunków umownych w prawie pracy. W świetle jasnej decyzji legislacyjnej wykluczone jest także analogiczne zastosowanie art. 305 ust. 2 BGB. Zgodnie z decyzją Senatu IX z dnia 18 września 2007 r. ( 9 AZR 822/06 ) klauzula odnosząca się bez ograniczeń do konkretnego układu zbiorowego nie jest niejasna i niezrozumiała w sensie. § 307 ust. 1 zdanie 2 BGB. Jeżeli natomiast układ zbiorowy, o którym mowa, odnosi się do innego zbioru przepisów, klauzula ta w ramach układu zbiorowego nie podlega kontroli sądowej ogólnych warunków handlowych zgodnie z § 310 ust. 4 zdanie 1 BGB. Dotyczy to zarówno układów zbiorowych, które obowiązują normatywnie zgodnie z § 4 ust. 1 TVG, jak i układów zbiorowych, o których mowa w umowie. W swoim wyroku z dnia 24 września 2008 r. ( 6 AZR 76/07 ) w sprawie ogólnych warunków kontroli klauzul referencyjnych, VI Senat stwierdził, że dynamiczne odniesienia do odpowiednich układów zbiorowych są tak powszechne w życiu zawodowym jako narzędzie projektowania, że ich włączenie do standardowych umów nie jest zaskakujące w rozumieniu § 305c ust. 1 BGB. Jednakże wyraźnie pozostawił otwartą kwestię, czy odniesienie – co samo w sobie nie jest zaskakujące – obejmowałoby także postanowienia taryfowe, których strony umowy po prostu nie mogły przewidzieć w momencie zawierania umowy. Jeżeli zmiana układu zbiorowego, o którym mowa, zawiera jedynie postanowienia powszechnie stosowane w układach zbiorowych ochrony przed restrukturyzacją i racjonalizacją, pracownik ma obowiązek uwzględnić je w przypadku odniesienia dynamicznego. Ogólne warunki handlowe należy interpretować jednolicie, zgodnie z ich obiektywną treścią i typowym znaczeniem, tak jak są one rozumiane przez rozsądnych i uczciwych partnerów umownych, biorąc pod uwagę interesy zwykle zaangażowanego społeczeństwa. Należy wziąć pod uwagę zrozumienie przeciętnego partnera umowy użytkownika. Jeżeli można stwierdzić, że strony mają spójne rozumienie treści klauzuli, ma to pierwszeństwo przed odmiennymi wynikami obiektywnej interpretacji, podobnie jak w przypadku umowy indywidualnej. Jeżeli wynik interpretacji jest jasny, nie ma miejsca na stosowanie zasady niejednoznaczności zawartej w § 305c § 2 BGB. Zgodnie z decyzją VI Senatu zasada niejednoznaczności co do zasady nie ma zastosowania do klauzul umowy o pracę odwołujących się do układu zbiorowego, gdyż na kwestię korzystności dla pracownika nie da się jednoznacznie odpowiedzieć. Stosowanie przedmiotowego układu zbiorowego, w zależności od rodzaju spornego roszczenia i czasu jego podniesienia, stoi na przeszkodzie temu, że zakres odniesienia i stosowanie układu zbiorowego są przedmiotem (tymczasowe) działanie deklaratywne, po którym zostaną podjęte odpowiednie ustalenia, może stać się prawnie wiążące. Klauzulę umowy o pracę zawartej przez pracodawcę w układzie zbiorowym przed 1 stycznia 2002 roku, która odwołuje się do układów zbiorowych właściwych dla przedsiębiorstwa, należy co do zasady interpretować jako umowę o równych szansach.

Zgodnie z decyzją Senatu IV z dnia 23 stycznia 2008 r. ( 4 AZR 602/06 ) wzmianka o układach zbiorowych danej branży regularnie obejmuje również wszelkie wewnętrzne układy zbiorowe (tu: układ zbiorowy restrukturyzacyjny). Odwołując się do układów zbiorowych danej branży, pracodawca regularnie pragnie odwoływać się do istotnych i operacyjnie obowiązujących układów zbiorowych w tej branży i zastąpić wszelkie brakujące zobowiązania normatywne pracownika w odniesieniu do tych układów zbiorowych. Jeżeli w ten sposób odniesienie do umowy o pracę obejmuje kilka konkurujących ze sobą układów zbiorowych, konflikt należy rozwiązać na korzyść bardziej szczegółowego układu zbiorowego, w tym przypadku zakładowego układu zbiorowego. Wynika to z równorzędnego celu klauzuli skierowania. Do pracowników niezorganizowanych należy stosować te same zasady rozwiązywania kolizji, co do członków związku prawnie związanych. W przypadku przeniesienia części przedsiębiorstwa umowa o równych szansach zgodnie z § 613a ust. 1 zdanie 1 BGB przechodzi na stosunek pracy z nabywcą. Zgodnie z tym pracownik jest obecnie traktowany tak, jakby jako członek odpowiedzialnego związku zawodowego był związany wspomnianymi branżowymi układami zbiorowymi. Układ zbiorowy (remontowy) zawarty przez sprzedającego nie będzie już miał zastosowania do członka związku zawodowego po przejęciu przedsiębiorstwa. Przesunięcie lub zastąpienie układów zbiorowych, które stają się częścią stosunku pracy zgodnie z § 613a ust. 1 zdanie 2 niemieckiego kodeksu cywilnego (BGB), układami zbiorowymi obowiązującymi z nowym właścicielem zakłada, że ​​pracownik jest również związany normatywnie do tych układów zbiorowych i że dotyczą one tych samych podmiotów regulacyjnych. Można to określić na podstawie projektu. Pierwszeństwo mają przepisy obowiązujące kupującego w tym samym przedmiocie, niezależnie od tego, które przepisy są korzystniejsze dla pracownika. 14 W wyroku z dnia 22 października 2008 r. (4 AZR 793/07) IV Senat potwierdził swoje 15 orzecznictwo, że w przypadku „nowych umów” zawartych po 1 stycznia 2002 r. nie można zakładać zwykłego porozumienia w sprawie równych szans, jeżeli pracodawca jest związany taryfami. Jeżeli taka nowa umowa odwołuje się do odpowiednich układów zbiorowych w ich aktualnej wersji, pracodawca jest zobowiązany do stosowania aktualnych układów zbiorowych nawet po opuszczeniu związku zbiorowego. Ma to zastosowanie w każdym przypadku, gdy treść umowy i okoliczności zawarcia umowy nie wskazują na intencję stron, aby na równi traktować jedynie niezorganizowanych i zorganizowanych pracowników oraz aby uzgodniona dynamika nie była nie będą już obowiązywać, jeśli pracodawca przestanie być związany układami zbiorowymi.