Jeżeli układ zbiorowy traktuje jednakowo pracowników zatrudnionych w niepełnym i pełnym wymiarze czasu pracy, zgodnie z zasadą prorata temporis przy wypłacie wynagrodzenia lub innych podzielnych świadczeń wartościowych, wyklucza to dyskryminację ze względu na pracę w niepełnym wymiarze czasu pracy. Tak zdecydował X Senat w wyroku z dnia 24 września 2008 r. ( 10 AZR 634/07 ). Przepis dotyczący obliczania wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy zawarty w § 24 ust. 2 TVöD, zgodnie z którym pracownicy zatrudnieni w niepełnym wymiarze czasu pracy, o ile w układzie zbiorowym wyraźnie nie określono inaczej, otrzymują wynagrodzenie tabelaryczne oraz wszystkie inne składniki wynagrodzenia w zakresie, w jakim proporcja indywidualnie uzgodnionego średniego czasu pracy pracowników etatowych Godziny pracy porównywalnych pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy odpowiadają wynikowi, w którym pracownicy zatrudnieni w niepełnym wymiarze czasu pracy, którzy zgodnie z układem zbiorowym pracują stale na zmiany i na zmianę, nie są uprawnieni do zmiany uzgodnionej w układzie zbiorowym oraz dodatek za pracę naprzemienną w pełnej wysokości, jak w przypadku pracowników zatrudnionych w pełnym wymiarze czasu pracy, ale tylko proporcjonalnie w wysokości stanowiącej odstęp między ustalonym a ustalonym w układzie zbiorowym wymiarem czasu pracy. Praca w niepełnym wymiarze godzin różni się od pracy w pełnym wymiarze czasu pracy jedynie ilością, a nie jakością. § 4 ust. 1 zdanie 2 TzBfG zabrania odstępstwa od zasady prorata temporis na niekorzyść pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy przy wypłacie wynagrodzenia lub przyznaniu innych podzielnych świadczeń rzeczowych bez obiektywnego powodu. Praca w niepełnym wymiarze godzin może zatem być rekompensowana jedynie ilościowo, a nie jakościowo, inaczej niż w przypadku pracy w pełnym wymiarze czasu pracy. W wyroku z dnia 24 września 2008 r. ( 6 AZR 657/07 ) VI Senat uznał, że przepisy dotyczące wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych znajdują się w § 34 ust. 1 Alinéa 1 zdanie 3 i ust. 2 BATO naruszają § 4 ust. 1 TzBfG i w związku z tym są nieskuteczne w zakresie, w jakim nie uwzględnia się wynagrodzenia urlopowego, świadczeń i świadczeń kapitałowych. Nie ma znaczenia, że pracownicy zatrudnieni w pełnym wymiarze godzin, pracujący w godzinach nadliczbowych, nie otrzymują podwyższonego wynagrodzenia urlopowego, wyższych świadczeń ani wyższych świadczeń akumulacyjnych. Istotne jest raczej, czy łączne wynagrodzenie pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy, który ze względu na pracę w godzinach nadliczbowych pracuje w takim samym wymiarze czasu pracy jak pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, odpowiada łącznemu wynagrodzeniu pracownika zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy. Dopiero na podstawie takiego porównania można ustalić, czy pracownik zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy za każdą przepracowaną godzinę otrzymuje takie samo wynagrodzenie jak pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy. Co do zasady pracownik zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy nie jest traktowany gorzej niż porównywalny pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, jeżeli pracownik zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy otrzymuje korzyść rekompensującą poniesioną niedogodność. Pod uwagę mogą być jednak brane tylko te usługi, które mają związek faktyczny. Wyłączenie zwolnień związanych z działalnością operacyjną nie nadaje się do zrekompensowania niedogodności w zakresie wynagrodzenia.