Techniczne przepisy bezpieczeństwa pracy mają podwójny skutek, ponieważ obowiązki ochronne wpływają na indywidualny stosunek pracy poprzez § 618 ust. 1 niemieckiego kodeksu cywilnego (BGB). Oprócz obowiązku publicznoprawnego ustanawiają one następnie obowiązek prawnoprywatny, który pracodawca musi spełnić wobec konkretnego pracownika.
Które publicznoprawne standardy bezpieczeństwa pracy uzasadniają zaspokojenie roszczeń w stosunkach prywatnoprawnych należy ustalić w drodze interpretacji. Oprócz celów publicznoprawnych przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy muszą mieć także na celu ochronę poszczególnych pracowników. W wyroku z dnia 12 sierpnia 2008 r. (9 AZR 1117/06) Dziewiąty Senat zdecydował, że ocena ryzyka wymagana na podstawie § 5 ust. 1 ArbSchG służy również ochronie poszczególnych pracowników.
Idea zapobiegania, która leży u podstaw § 5 ust. 1 ArbSchG, stanowi niezbędny etap wstępny ochrony przed bezpośrednim niebezpieczeństwem i jest z nim nierozerwalnie związana. Pracownik może zatem zażądać, aby ocena została przeprowadzona na podstawie art. 618 ust. 1 niemieckiego kodeksu cywilnego (BGB). Jednakże § 5 ust. 1 ArbSchG pozostawia pracodawcy pewne pole do działania w zakresie sposobu przeprowadzania oceny ryzyka. Norma jest rozporządzeniem ramowym wymagającym uzupełnienia. Nie zawiera żadnych obowiązkowych wymagań dotyczących sposobu przeprowadzania oceny ryzyka.
Zgodnie z § 87 ust. 1 nr 7 BetrVG rada zakładowa musi mieć wpływ na sposób realizacji tego uprawnienia. Indywidualny pracownik nie może zatem żądać, aby ocena ryzyka została przeprowadzona według określonych przez niego kryteriów. W przypadku środków wymagających współdecydowania pracownik może jedynie żądać od pracodawcy skorzystania z przysługującego mu prawa inicjatywy w celu osiągnięcia niezbędnego porozumienia z radą zakładową w sprawie sposobu ich wykonania. Dotyczy to oceny ryzyka w miejscu pracy, przynajmniej jeśli wiąże się to z działaniem zbiorowym.