§ 81 ust. 2 zdanie 1 SGB IX aF zabrania pracodawcy dyskryminowania pracownika ze znacznym stopniem niepełnosprawności ze względu na jego niepełnosprawność. Zawarte zgodnie z § 81 ust. 2 zdanie 2 nr 1 SGB IX aF w szczególności niekorzystne skutki przy nawiązywaniu stosunku pracy. Dziewiąty Senat już w swoim wyroku z dnia 3 kwietnia 2007 r. zdecydował, że art. 81 ust. 2 zdanie 1 SGB IX aF ma zastosowanie również do wnioskodawców ze stopniem niepełnosprawności wynoszącym co najmniej 30 zgodnie z prawem wspólnotowym. Dziewiąty Senat ponownie potwierdził to w swojej decyzji z dnia 18 listopada 2008 r. ( 9 AZR 643/07 ).
W związku z tym łatwość dowodu, o której mowa w art. 81 ust. 2 zdanie 2 nr 1 zdanie 3 SGB IX aF ma zastosowanie. Niedopuszczalny wyróżnik „niepełnosprawność” musi być (częścią) przyczyną niekorzystnej decyzji pracodawcy. Jest to brane pod uwagę tylko wtedy, gdy pracodawca wie lub powinien wiedzieć o znacznym stopniu niepełnosprawności kandydata do pracy w momencie stosowania niekorzystnego środka. Wiedzę tę potwierdza się najczęściej poprzez złożenie zapewnienia o równych szansach w rozumieniu. § 34 SGB Jeżeli pracownik ujawni swoją niepełnosprawność dopiero po upływie terminu składania wniosków podanego w ogłoszeniu, pracodawca nie musi już tego brać pod uwagę, jeśli na tym etapie podjął już decyzję o rekrutacji.
W celu obalenia domniemania dyskryminacji pracodawca może przedstawić także obiektywne fakty, które nie są przedmiotem informacji zgodnie z § 81 ust. 1 zdanie 9 SGB IX było. Przepisy nakłada na pracodawcę obowiązek, w przypadku złożenia wniosku przez osobę ze znacznym stopniem niepełnosprawności, niezwłocznego poinformowania wszystkich zainteresowanych o swojej odmownej decyzji i wyjaśnienia jej przyczyn. Informacja może być również przekazana ustnie. § 15 Abs. 2 zdanie 1 AGG przyznaje pracownikowi prawo do odpowiedniego odszkodowania pieniężnego za szkodę niebędącą stratą majątkową.
Przesłanką dochodzenia odszkodowania jest naruszenie zakazu dyskryminacji zgodnie z art. § 7 ust. 1 iVm. § 1 AGG. Zgodnie z § 7 ust. 1 2. Halby. AGG, zgodnie z decyzją Senatu VIII VIII z dnia 17 grudnia 2009 r. ( 8 AZR 670/08 ), dyskryminacja pracownika jest zakazana nawet wówczas, gdy osoba dyskryminująca akceptuje jedynie cechę dyskryminacji. Pytania zadawane podczas rozmowy kwalifikacyjnej na temat konkretnych ułomności zdrowotnych mogą nasuwać pytanie o istnienie niepełnosprawności. Ósmy Senat nie zgodził się z argumentacją Państwowego Sądu Pracy, że pytania i oświadczenia potencjalnego pracodawcy miały na celu jedynie stwierdzenie istnienia choroby, a nie niepełnosprawności.