Klauzule, zgodnie z którymi pracownik jest zobowiązany do zwrotu kosztów szkolenia i dalszego kształcenia podlegają kontroli merytorycznej zgodnie z art. §§ 305 i nast. BGB.
Zgodnie z orzeczeniem III Senatu z dnia 15 września 2009 r. ( 3 AZR 173/08 ) klauzula spłaty jest dopuszczalna tylko wtedy, gdy środek w zakresie szkolenia i doskonalenia zawodowego przynosi pracownikowi korzyść pieniężną, a zalety szkolenia i czas jego trwania zobowiązania pozostają w odpowiednich stosunkach, aby wspierać się nawzajem. Jeżeli szkolenie trwa nieco dłużej niż jeden tydzień roboczy, można rozważyć zaangażowanie maksymalnie na sześć miesięcy. Jeżeli okres zobowiązania jest zbyt długi, generalnie powoduje to, że klauzula spłaty jako całość staje się nieskuteczna.
Senat pozostawił otwartą kwestię, czy żądaniu zwrotu może sprzeciwić się fakt, że umowa o spłatę została zawarta dopiero po zakończeniu działania szkoleniowego. Jeżeli pracodawca wstrzymuje wynagrodzenie za okresy uczestnictwa w szkoleniu, a następnie dochodzi do porozumienia, zgodnie z którym pracownik otrzymuje wynagrodzenie, ale musi on zobowiązać się na nadmierny okres czasu, to porozumienie to należy oceniać w oparciu o ogólne zasady zasady.