Zgodnie z § 17 ust. 1 BAT, za nadgodziny uważa się wyłącznie godziny przepracowane „zgodnie z zleceniem”. Mogą one powstać wyłącznie w przypadku zamówienia pracy wykraczającej poza rozkładowe lub normalne godziny pracy pracownika. Dyżur natomiast ma miejsce wtedy, gdy pracownik musi przebywać w miejscu wyznaczonym przez pracodawcę do celów operacyjnych, bez konieczności zachowywania czujności, aby w razie potrzeby mógł od razu przystąpić do pełnej czynności służbowej. Odpowiada to definicji zawartej w § 15 ust. 6. rzecz. Zgodnie z orzeczeniem VI Senatu z dnia 25 kwietnia 2007 r. ( 6 AZR 799/06 ), co do zasady pracodawca ma prawo określić, jakiego rodzaju usługi ma świadczyć pracownik, korzystając z przysługującego mu prawa do wydawania poleceń. Może on, w zakresie dozwolonym przez prawo, układy zbiorowe pracy i umowy, zlecić dyżur, dyżur lub pracę w godzinach nadliczbowych, a także ma prawo do zmiany wcześniej złożonego zlecenia w grafiku dyżurów. Jeżeli pracownik jest prawnie zobowiązany do dyżurowania po standardowych godzinach pracy, pracodawca może skorzystać z określonej już usługi dyżuru, jeśli ma do wykonania pracę po zakończeniu standardowych godzin pracy. Nie jest uzależniony od zamawiania nadgodzin. „Podjęcie” pracy w znaczeniu § 15 ust., który reguluje usługę dyżuru telefonicznego. 6a BAT można zaakceptować także w przypadku kontynuowania pracy poza normalnymi godzinami pracy. Usługa dyżuru nie zakłada, że mają miejsce wyłącznie nieprzewidziane prace i że praca jest konieczna tylko w celu takiej pracy.