Na pół etatu
Zgodnie z § 4 ust. 1 TzBfG pracownik zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy nie może być traktowany gorzej niż porównywalny pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy z powodu pracy w niepełnym wymiarze czasu pracy, chyba że obiektywne względy uzasadniają odmienne traktowanie. Zakaz dyskryminacji dotyczy także przepisów układów zbiorowych pracy, jeżeli pracownicy zatrudnieni w niepełnym wymiarze czasu pracy są traktowani odmiennie i np. jedna grupa pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy jest traktowana jak pracownicy zatrudnieni w pełnym wymiarze czasu pracy, natomiast druga grupa pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy jest wyłączona z indywidualne korzyści.
Kontynuując to orzecznictwo, Szósty Senat w swoim wyroku z dnia 25 kwietnia 2007 r. ( 6 AZR 746/06 ) zdecydował, że układ zbiorowy, który podobnie jak § 4 ust.1 77. układu zbiorowego zmieniającego federalny układ zbiorowy z dnia 29 października 2001 r. (77. poprawka TV) stanowi, że okresy marginalnego zatrudnienia, które ukończono przed określoną datą referencyjną, nie są uznawane za okresy zatrudnienia w rozumieniu układu zbiorowego, narusza zakaz dyskryminacji zawarty w § 4 ust. 1 TzBfG i w związku z tym jest nieskuteczny. Nie ma obiektywnego powodu, aby od daty negocjacji zbiorowych uwzględniać jedynie okresy marginalnego zatrudnienia. Regulacje terminowe jako „typizacja w czasie” są powszechnie dopuszczalne, bez względu na związane z tym trudności, w celu wydzielenia kręgu osób, które z nich korzystają. Konieczne jest jednak, aby wybór terminu opierał się na faktach, które mają zostać uregulowane, oraz aby interesy zainteresowanych stron zostały odpowiednio uwzględnione. Naruszenie § 4 ust. 1 TzBfG prowadzi do nieważności postanowień układu zbiorowego zgodnie z § 134 niemieckiego kodeksu cywilnego (BGB). Okresy marginalnego zatrudnienia uważa się zatem za okresy zatrudnienia w znaczeniu: układu zbiorowego.