Prawo dotyczące rokowań zbiorowych stanowi część zbiorowego prawa pracy i obejmuje wszystkie przepisy prawne regulujące stosunki prawne pomiędzy stronami układu zbiorowego oraz ważność układów zbiorowych.
Punktem wyjścia w prawie dotyczącym rokowań zbiorowych jest układ zbiorowy zawarty przez strony układu zbiorowego, patrz rozdział 1 TVG. Strony układu zbiorowego są objęte prawem dotyczącym rokowań zbiorowych zgodnie z § 2 ust. 1 TVG pracodawców/stowarzyszeń pracodawców z jednej strony i związków zawodowych z drugiej. W prawie rokowań zbiorowych układy zbiorowe regulują minimalne standardy stosunku pracy, takie jak wysokość wynagrodzenia, czas pracy, premie świąteczne itp.
W prawie dotyczącym rokowań zbiorowych układy zbiorowe są stosowane w szczególności w celu zrównoważenia relacji władzy między pracodawcą a pracownikiem. Jeżeli pracownik jest członkiem związku zawodowego, a pracodawca jest również związany układem zbiorowym, prawo dotyczące rokowań zbiorowych zgodnie z § 4 TVG obowiązuje bezpośrednio i obowiązkowo, bez konieczności umieszczania go w umowie o pracę. Nie można wówczas odstąpić od zapisów układu zbiorowego pracy na szkodę pracownika, a jedynie na korzyść pracownika. W prawie dotyczącym rokowań zbiorowych istnieje wiele różnych form układów zbiorowych, takich jak zakładowe układy zbiorowe, ogólne układy zbiorowe, regionalne układy zbiorowe itp.
Podstawą konstytucyjną prawa rokowań zbiorowych jest art. 9 ust. 3 Ustawy Zasadniczej, ramy prawne prawa rokowań zbiorowych tworzy ustawa o rokowaniach zbiorowych (TVG).
Na kolejnych stronach postaramy się przekazać Państwu jak najwięcej informacji na temat prawa dotyczącego rokowań zbiorowych.
Polecamy także poniższe strony poświęcone tematyce prawa układów zbiorowych: