Aile hukuku, medeni hukukun bir parçasıdır ve esas olarak aile üyeleri arasında ve üçüncü şahıslarla olan hukuki ilişkileri düzenleyen tüm hukuk normlarını içerir. Ayrıca velayet, vesayet ve bakım hukuku da aile hukukunun bir parçasıdır.
Aile hukuku öncelikle Medeni Kanun’un 4. Kitabında (§§ 1297 – 1921 BGB) düzenlenmiştir. Aile hukukuna ilişkin diğer önemli hükümler LPartG, ZPO ve FamFG’de bulunabilir.
Aile kavramı kanunda tanımlanmamıştır. Aile hukukunda, evlilik veya hemcins birlikteliği, akraba veya kayınbirader yoluyla birbirine bağlı olan tüm kişiler aile olarak kabul edilir. Evlilik ve aile kurumu Temel Kanunun 6. maddesiyle güvence altına alınmakta ve korunmaktadır.
Aile hukukunun merkezi ve kapsamlı bir şekilde düzenlenen konularından biri de evlilik hukukudur. Aile hukuku, eşlerin evlilikle ilgili hak ve yükümlülüklerinin yanı sıra, evliliğin iptali veya boşanması ve bununla bağlantılı nafaka ödemeleri veya tazminat talepleri gibi hukuki sonuçları da aile hukukunda düzenler. Aile hukukunda nişanlanma ve evlilik dışı birlikte yaşamaya ilişkin düzenlemeler de bulunmaktadır.
Aile hukukunun bir diğer önemli konusu da, çocuğun ebeveynliği (annelik ve babalık), velayet hakları veya nafaka yükümlülükleri gibi ebeveynlerle çocuklar arasındaki hukuki ilişkileri düzenlemesidir.