Göçmenlik hukuku ve iltica hukuku

Yabancılar hukuku, özel idare hukukunun bir parçası olup, Alman vatandaşlığına sahip olmayan kişilerin ikametini etkileyen tüm yasal düzenlemeleri içermektedir.

Göçmenlik hukukunun başlangıç ​​noktası, İkamet Kanunu’nun 2. Maddesi I’de yasal olarak tanımlanan yabancı terimidir: “Yabancı, Temel Kanunun 116. maddesinin 1. fıkrası anlamında Alman olmayan kişidir.” I GG’nin 116. maddesine göre göçmenlik hukukunda Alman, özellikle Alman vatandaşlığına sahip olanlardır. Göçmenlik yasasında “Alman” terimi aynı zamanda Alman vatandaşlığına sahip olmayan sözde statüdeki Almanları da kapsamaktadır. (Alman etnik kökenine mensup mülteciler/sınır dışı edilmiş kişiler, bkz. 116 I GG)

Hauptregelungsinhalte im Ausländerrecht sind:

  • Giriş ve konaklama
  • dal
  • Entegrasyon
  • Sosyal Güvenlik
  • Sınır dışı edilme ve sınır dışı edilme
  • İltica kanunu

Abschluss

Sığınma hakkı Almanya’da temel bir haktır, Madde 16a I GG. Göçmenlik hukukunda sığınmacıların tanınmasına ilişkin idari prosedür esas olarak İltica Prosedürü Kanunu’na dayanmaktadır. Sığınma hakkının verilmesi ve tanınmasına ilişkin gereklilikler, göçmenlik yasasında esas olarak mültecilerin tanınmasına ilişkin Madde 16a GG ve Bölüm 60 I İkamet Yasası’ndan kaynaklanmaktadır.

Schengen yasası, Serbest Dolaşım Direktifi (Direktif 2004/38/EC) ve Dublin II Yönetmeliği gibi göçmenlik yasasını düzenleyen bir dizi Avrupa Birliği düzenlemesi vardır.

Almanya’da göçmenlik yasası, öncelikle İkamet Yasası’nda (AufenthG) ve 1 Ocak’ta yürürlüğe giren Göçmenlik Yasası ile yeni getirilen Hareket Özgürlüğü Yasası/AB’de (FreizügG/EU) AB yabancıları için yasal ifade buldu. 2005 yılında eski Yabancılar Kanunu ve eski İkamet Kanunu/AET’nin yerine yeni kanunlar çıkmıştır.

İlerleyen sayfalarda size göçmenlik hukuku hakkında mümkün olduğunca fazla bilgi sunmaya çalışacağız.

Ayrıca göçmenlik hukuku konusunda aşağıdaki sayfaları da öneriyoruz: