Zorunlu icra hukuku, özel veya kamu hukuku iddialarının devlet gücü tarafından zorla uygulanmasıyla ilgilidir.
Zorunlu icra hukuku, özel veya kamu hukuku iddialarının devlet gücü tarafından zorla uygulanmasıyla ilgilidir.
Özel talepleri uygulamak için güç kullanmaktan yalnızca devlet sorumludur. Kanunsuz adalete yalnızca dar sınırlar dahilinde izin verilir (örneğin § 229 BGB). Özel kolluk hukukunda cebri icra, icra edilebilir bir tapu esasına göre gerçekleşir. Alacaklı bunu zorunlu icra hukukunda, örneğin mahkemede dava açarak ve yasal olarak bağlayıcı bir nihai karar alarak elde eder (§ 704 ZPO). Bununla birlikte, zorunlu icra hukukunda icra bildirimi veya noter belgesi gibi uygulanabilir başka unvanlar da vardır; uygulanabilir unvanların bir listesi Bölüm 794 ZPO’da bulunabilir.
Özel kolluk hukukunda en yaygın biçim, parasal alacaklara bağlı icradır. Parasal talepler nedeniyle icra, ilam borçlusunun taşınır varlıklarına (§§ 803 ff. ZPO) veya taşınmaz varlıklarına (§§ 864 ff. ZPO) karşı yapılabilir. Cebri icra hukukunda icra memuru, icra mahkemesi veya ilk derece mahkemesi sorumlu olabilir. Ancak, örneğin ilam borçlusunun bir eylemini/eylemsizliğini icra etmek için özel hukuk icrası da yapılabilir (§§ 883 ff. ZPO).
Özel icra hukuku öncelikle ZPO’nun 8. Kitabında düzenlenmiştir. AB düzeyinde, özellikle icra hukukunda 44/2001 sayılı Brüksel I Yönetmeliğine (EC) uyulmalıdır.
Kamu icra hukukunda icra genellikle unvan olarak idari bir işlem esas alınarak gerçekleştirilir. Çoğu özel icra kanununun aksine, makamın herhangi bir keşif işlemi yürütmesine gerek yoktur. Kamu icra hukuku, özellikle Federal İdari İcra Kanununda (VwVG) veya ilgili federal eyaletlerde (örn. HmbVwVG, VwVG NRW) düzenlenir.
İlerleyen sayfalarda sizlere cebri icra hukukunun temel ilkeleri hakkında mümkün olduğunca fazla bilgi vermeye çalışacağız.
Ayrıca cebri icra hukuku konusunda aşağıdaki sayfaları da öneriyoruz: