a) Sosyal konularda ortak karar alma. § 87 Abs. 1 No. 10 BetrVG, çalışma konseyi, şirket ücretlerinin belirlenmesi, özellikle ücretlendirme ilkelerinin belirlenmesi ve yeni ücretlendirme yöntemlerinin tanıtılması ve uygulanması konularında söz sahibidir. Federal İş Mahkemesi’nin yerleşik içtihadına göre, işveren tarafından mevcut ücretlendirme ilkelerinde yapılacak değişiklikler de ortak karara tabidir. Birinci Senato, önceki içtihadını sürdürerek, 28 Şubat 2006 (1 ABR 4/05) tarihli kararında, toplu sözleşmenin bulunmaması durumunda, işverenin, çalışanların ücretleri için gelecekte sağlayacağı toplam fon miktarını sınırlaması gerektiğine karar vermiştir. bireysel sözleşmelere halel getirmeksizin Bağlamalar ortak karar alınmadan azaltılabilir. Ancak kalan ücret konusunda yürürlükteki ücretlendirme esaslarına uymak ve değişiklik olması halinde iş konseyinin onayını almak zorundadır. Toplu olmayan işveren, iş sözleşmesinde çalışanları ile, farklı maaş grupları için aynı miktarda bu tür yardımları sağlayan ek ücretler, ödenekler, tatil ücretleri ve yıllık ödeneklere ilişkin toplu sözleşmelerin uygulanması konusunda anlaşmaya varmışsa, bu yardımlar da yeni işe alınan tüm çalışanlar için tamamen iptal edilecektir. Çalışanların ortak karar alması gereken mevcut ücretlendirme esaslarında değişiklik yapılabilir.
İşverenin, tüm çalışanların aylık ücretine eşit oranda karşılık gelen bir ödeneği veya özel ödemeyi iptal etmesi durumunda, ilgili toplam ücret arasındaki nispi fark değişmez. Mevcut ücretlendirme esaslarında yapılan değişiklik, toplam ücretin ilerleyen kısımlarında belirli bir tarihte tek seferlik ek ödeme olarak ödenmeyecek, bunun yerine toplam ücretin aynı aylık tutarlar üzerinden dağıtılmasından kaynaklanmaktadır. 18 Temmuz 2006 tarihli bir kararda (1 AZR 578/05), Birinci Senato, bir iş sözleşmesine dayanan ücret haczi işlemleri için işverenin ücretlerden stopaj yapmasının kabul edilebilirliğini ele aldı. İşveren düzenli olarak ücret veya maaş hacizlerinin işlenmesiyle ilgili masraflara katlanır. Bunlar onun kendi yüküdür. Çalışana karşı ne yasal bir tazminat talebi vardır ne de böyle bir talep (gönüllü) bir şirket sözleşmesiyle haklı gösterilebilir. Ücretin haczi, çalışanların şirket dışındaki, şirket taraflarının kontrolü dışındaki davranışlarını ilgilendirmektedir. Ücret haczi durumunda maliyetlerin dağıtımına ilişkin düzenleme, Bölüm 87 (1) uyarınca zorunlu ortak belirleme konusunu etkilemez. 1 BetrVG, § 88 BetrVG, çalışanların bireysel hukuki konumlarına bu şekilde müdahale edilmesine hâlâ izin vermektedir.
Prensip olarak şirket tarafları, konu Bölüm 77 Para. 1 kapsamında yer almadığı sürece sosyal konularda kapsamlı düzenleme yetkisine sahiptir. 3 BetrVG toplu sözleşmeyle düzenlenir veya genellikle düzenlenir. Bununla birlikte, düzenleme yetkisinin sınırları özellikle Bölüm 75 Paragraf 1 uyarınca kendilerine tanınan düzenlemeden kaynaklanmaktadır. 2 BetrVG ile birlikte Sanat. 2 Abs. 1 GG, şirkette istihdam edilen çalışanların kişiliğinin özgürce gelişmesini koruma ve teşvik etme yükümlülüğü. Ücretin kullanımına ilişkin olarak çalışana münhasır bir yük getiren hükümler, orantısallık testi yapıldıktan sonra genellikle kabul edilemez.
b) Personel konularında ortak karar alma
30 Mayıs 2006 (1 ABR 17/05) tarihli bir kararla Birinci Senato, şirket eğitim tedbirlerinin uygulanmasında iş konseyinin ortak karara bağlanması konusunu ele aldı. Joya. § 98 Abs. 3, Abs. 4 BetrVG, iş konseyi belirli koşullar altında çalışanların mesleki eğitim tedbirlerine katılımı konusunda önerilerde bulunabilir ve işverenin bunları kabul etmemesi durumunda katılımcıların seçimine de karar verebilir. Katılıma ilişkin uygulanabilir bir ortak karar hakkı, iş konseyinin katılımcıların seçimi konusunda kendi önerilerini sunmasını ve işverenin bunları reddetmesini gerektirir. Bir yayınevinin bir editörü bir mesleki eğitim programına göndermeyi düşünmesi durumunda, 98. maddenin 1. paragrafı uyarınca ortak kararın uygulanması gerekir. 4 BetrVG, Bölüm 118 Paragrafına göre eğilimlerin korunması nedeniyle. 1 Cümle 1 No. 2 BetrVG genel olarak hariç tutulmuştur. Bölüm 118 Paragrafına göre. 1 2 No’lu Cümle BetrVG, İşyeri Tüzüğü Kanunu’nun hükümlerini doğrudan ve öncelikli olarak raporlama veya görüş bildirme amacıyla faaliyet gösteren şirketlere ve işletmelere uygular. Madde 5 Paragraf. 1 Cümle 2 GG, şirketin veya işin niteliğinin bununla çelişmesi durumunda geçerli değildir. 5. maddenin 1. fıkrasının konusudur. Temel Kanunun 1. Cümlesi 2, editörlerinin mesleki görevlerini yerine getirebilme eğilimleri olarak hangi beceri ve bilgilere sahip olmaları gerektiğini belirlemeye yöneliktir. 98. Maddenin 98. Maddesi uyarınca yalnızca iş konseyinin öneride bulunma ve bilgi alma hakkı vardır. 3 BetrVG, trend taşıyıcılarının seçimi konusunda trend operasyonunda da geçerliliğini korur. Federal İş Mahkemesi’nin yerleşik içtihadına göre sınıflandırma, BetrVG’nin 99. Maddesi uyarınca iş konseyinin dahil olduğu yasanın uygulanması eylemidir. İş konseyinin katılımı doğruluğu kontrol etmeye yarar. Onuncu Senato, 28 Haziran 2006 (10 ABR 42/05) tarihli kararıyla bu içtihadı doğruladı ve toplu iş sözleşmesine göre yalnızca haftalık çalışma saatlerindeki artışın çalışanın sınıflandırılması açısından ilgisiz olduğuna karar verdi. Çalışanın gerçekleştirdiği faaliyetin türü veya belirli ücret gruplarında ihtiyaç duyulan mesleki eğitim belirleyicidir. Saat ücretinin arttırılması, eğer toplu iş sözleşmesine uygunsa, işveren tarafından planlanan bir sınıflandırmayı iş konseyinin onaylamayı reddetmesi için bir neden değildir. Toplu sözleşmenin sona ermesinden sonra işveren, yeni işe alınan bir çalışanla toplu olarak kararlaştırılan haftalık çalışma süresinden daha uzun bir çalışma haftası üzerinde etkili bir şekilde anlaşabilir. Toplu olarak kararlaştırılan aylık ücret korunurken haftalık saatlik ücrette böyle bir artış, çalışan için daha düşük bir saatlik ücrete yol açar, ancak çalışanın hatalı bir şekilde saatlik ücretten bağımsız bir ücret grubuna sınıflandırıldığı anlamına gelmez. Saatlik ücretlerin azaltılmasından kaynaklanan dezavantaj, iş konseyinin sınıflandırmaya ilişkin onayını reddetme hakkını vermez.
c) Sosyal plan Birinci Senato, 28 Mart 2006 (1 ABR 5/05) tarihli kararıyla önceki içtihadını doğruladı; buna göre, Bölüm 111 BetrVG’ye göre bu, ilgili sayıda çalışanı etkilemesi koşuluyla, basitçe işgücünün azaltılmasıyla da başarılabilir. Bölüm 17 KSchG’deki rakamlar bu açıdan belirleyicidir; büyük şirketlerde işgücünün en az yüzde beşinin etkilenmesi gerekir. Bölüm 17 KSchG’deki rakamlar bu açıdan belirleyicidir; büyük şirketlerde işgücünün en az yüzde beşinin etkilenmesi gerekir. Orijinal planlamaya göre, şu anlamda herhangi bir operasyonel değişiklik yoksa: BetrVG Madde 111’e göre, çalışma konseyinin başlangıçta bilgi, tavsiye ve sosyal planın sonuçlandırılması konusunda ortak karar verme hakkı yoktur. İşverenin, başlangıçta planlanan önlemleri uygulamadan önce planlamasını değiştirmesi halinde, yeni planlama, ortak karar kanunu kapsamında belirleyici olacaktır. Ancak işveren, yeni planlama sırasında başlangıçta planlanan önlemleri zaten uygulamışsa, bunlar ve şu anda planlanan önlemler genellikle ortak karar yasası kapsamında birbirine eklenmez. Bu nedenle personeldeki kademeli bir azalma yalnızca aşağıdaki anlamda operasyonel bir değişikliği temsil eder: Bölüm 111 Cümle 3 No. 1 BetrVG’nin tek tip iş planlamasına dayanması ve Bölüm 17 KSchG’nin sayısal değerlerine ulaşılması durumunda. Birkaç “sonlandırma dalgası” arasındaki yakın zamansal bağlantı, tek tip kurumsal planlamanın bir göstergesi olabilir. Bu kapsamda personel azaltımı söz konusu ise BetrVG Bölüm 111 Cümle 3 No. 1, işverenin sosyal plan yükümlülüğü Bölüm 112 a Paragrafına tabidir. 1 BetrVG daha da kısıtlandı. Yönetmelik, operasyonlarda değişiklik teşkil eden personel azaltımı olmaksızın, operasyonlarda değişiklik yapılmasına ilişkin ön koşulların, bu Yönetmelik anlamında, her zaman geçerli olması halinde uygulanır. Bölüm 111 BetrVG’ye ilişkin hükümler verilmemiştir. Hukuk sistemine ve yönetmeliğin anlam ve amacına göre uygulanması, işverenin işgücü azaltımına ek olarak ilave önlemler almasına engel teşkil etmemektedir. Yalnızca ilave tedbirlerin tek başına veya personel azaltımıyla birlikte şirkette bir değişikliği temsil etmesi durumunda, Bölüm 112 a paragraf. 1 BetrVG uygulanamaz ve bu nedenle Bölüm 112 Para. 4 BetrVG açıldı.