Çalışma saatlerinin arttırılması için takvim sınırı belirlenirken, Bölüm 307 Para. Yedinci Senato’nun 2 Eylül 2009 tarihli kararına göre (7 AZR 233/08), BGB’nin 1 cümlesi 2, sınırlama nedeninin yazılı olarak kararlaştırılmasını gerektirmemektedir.
Belirsiz iptal rezervasyonları durumunda çalışan açısından belirsiz olan durumun aksine, yalnızca takvime dayalı bir süre sınırı durumunda çalışan açısından benzer bir belirsizlik söz konusu değildir. Çalışma saatlerindeki artışın, işverenin başka bir işlem yapmasına gerek kalmaksızın sürenin bitiminde sona ereceği açıkça ortadadır. Bölüm 307 Paragraf uyarınca. 1 BGB, bireysel sözleşme şart ve koşullarının sınırlandırılmasının içerik kontrolü, Bölüm 14 Paragraf uyarınca bir iş sözleşmesinin bir bütün olarak sınırlandırılmasını etkileyen durumlardır. 1 TzBfG önemlidir.
Çalışma saatlerindeki artışın sınırlandırılması, Bölüm 14 Para. 1 uyarınca iş sözleşmesinin bir bütün olarak sınırlandırılmasını etkileyen koşullara dayanıyorsa. 1 Cümle 2 No. 3 TzBfG objektif olarak şunu haklı gösterebilir: İşverenin çalışma saatlerini yalnızca sınırlı bir süre için artırma konusundaki menfaati genellikle bundan daha ağır basmaktadır. Çalışan açısından makul olmayan bir dezavantaj. § 307 Abs. Böyle bir durumda, çalışanın çalışma saatlerinin geçici olarak artırılması konusunda anlaşmaya varmadan önce, çalışma saatlerini belirsiz bir süre için artırmak istediğini belirtmesi ve işverenin kendisine karşılık gelen kalıcı istihdam kapasitelerini tahsis etmemesi durumunda BGB, böyle bir durumda istisnai olarak geçerli olabilir.
Dokuzuncu Senato, 15 Eylül 2009 (9 AZR 757/08) tarihli kararında, işverenin yönlendirme hakkı nedeniyle pazar günleri ve resmi tatil günlerinde iş verme hakkına karar vermiştir. İş sözleşmesinin tarafları çalışma saatlerinin dağılımını açıkça düzenlememişse, başlangıçta sözleşmenin imzalandığı tarihteki standart çalışma saatleri geçerli olacaktır.
Böyle bir anlaşmanın içeriği, mutabakata varılan işin etkili bir şekilde belirlenen operasyonel çalışma saatleri içerisinde yürütülmesi gerektiğidir. İşverenin çalışma saatlerini dağıtma hakkı kanunla, toplu yasayla veya bireysel sözleşmeyle sınırlı değilse, işveren çalışma saatlerinin dağıtımını Bölüm 106 Cümle 1 GewO kapsamındaki yönlendirme hakkına uygun olarak talimatla belirler. İşverenin çalışma saatlerinin dağıtımına ilişkin talimat verme hakkını sınırlayacak somut delillerin bulunması gerekir.
Çalışma saatlerinin haftanın belirli günlerine göre belirli bir dağılımı, yalnızca çalışanın daha uzun bir süre aynı şekilde görevlendirilmesi nedeniyle ortaya çıkmaz. Aksine, sadece zamanın geçmesine ek olarak, çalışanın sadece işini değiştirmeden sürdürmekle yükümlü olduğunu gösteren özel koşulların da bulunması gerekir.