Bölüm 1a AEntG’ye göre, inşaat hizmetleri sağlamak üzere bir alt yükleniciyi görevlendiren genel yüklenici, alt yüklenici tarafından istihdam edilen çalışanların asgari ücret taleplerinden, avans davası savunmasından feragat eden garantör ile aynı şekilde sorumludur. Beşinci Senato’nun 12 Ocak 2005 tarihli kararına göre (- 5 AZR 617/01 -) bu düzenleme anayasaya uygundur. Garantörün AEntG Madde 1a’da düzenlenen sorumluluğu 12. Maddenin paragrafının koruma kapsamına girmektedir. 1GG a. Ancak bu bozulma kamu yararı nedeniyle haklı görülmektedir. Bölüm 1 a AEntG, Bölüm 1 AEntG’nin etkili bir şekilde uygulanmasına hizmet eder. İnşaat yüklenicisinin kusursuz kefil olma yükümlülüğünün amacı, taşeronlarının AEntG kapsamındaki zorunlu çalışma koşullarına, özellikle de zorunlu asgari ücrete uymasını ve fiilen yerine getirmesini sağlamaya onu daha fazla dikkat göstermeye teşvik etmektir. 12. Maddenin 1. Paragrafına müdahale. 1 GG hala orantılılık ilkesine karşılık gelmektedir. Bölüm 1a AEntG’de düzenlenen garantör sorumluluğu hukuki amaçların gerçekleştirilmesine uygundur. Yasama organının itiraz edilemez görüşüne göre, daha az kısıtlayıcı etkiye sahip, eşit derecede etkili başka bir araç mevcut değildir. Buna göre ticaret müfettişliği tarafından şantiye denetimlerinin güçlendirilmesi ve genişletilmesi, kusursuz net ücret yükümlülüğü ile aynı şekilde mevzuat hedeflerine ulaşılması açısından uygun değildir. Garantörün sorumluluğundan dolayı 12. Maddenin paragrafına müdahale. 1 GG yine de bu düzenlemenin izlediği amaçla orantılıdır. Garantörün makul tespit ve savunma tedbirlerine ilişkin sorumluluğunun kapsamının anayasal olarak sınırlandırılması gerekli değildir. Avrupa Toplulukları Adalet Divanı’nın Beşinci Senato’nun referans kararına dayanarak bu yargılamalarda verdiği kararın ardından Senato, kefaletin AEntG’nin 1a maddesinde öngörülen sorumluluğunun hizmet sunma özgürlüğüyle uyumlu olduğuna karar verdi. AT 49. Maddesi ile güvence altına alınmıştır. Senato ayrıca Bölüm 1 Paragrafına göre karar verdi. 1 AEntG, Federal Almanya Cumhuriyeti’nde inşaat sektöründe asgari ücretin düzenlenmesi konusunda genel olarak bağlayıcı olduğu beyan edilen toplu sözleşmenin yasal normları nedeniyle, işveren tarafından ödenecek asgari ücret yalnızca fiilen yapılan iş için borçludur. 26 Mayıs 1999 tarihli kanunlar yalnızca uluslararası anlamda zorunludur. Madde 34 EGBGB. AEntG, § 1a uyarınca sorumluluk, kabulün gecikmesinden kaynaklanan talepleri veya ücretlerin geç ödenmesi nedeniyle işverene karşı gecikme faizi taleplerini kapsamaz. Daha önce konuşlandırma kuvvetleri tarafından istihdam edilen bir çalışanın, aşağıdakilere uygun olarak köprü yardımı alması durumunda: § 4 Ziff. Federal Almanya Cumhuriyeti topraklarında konuşlanmış kuvvetlerde çalışanların sosyal güvenliğine ilişkin 31 Ağustos 1971 tarihli toplu sözleşmenin 1 harfi b (TV SozSich), § 4 para. 3 harf b TV SozSich, hayali ücret vergisi ve sosyal güvenlik katkı payları düşüldükten sonra değerlendirme esasını belirler. 10 Mart 2005 tarihli kararında (- 6 AZR 119 317/01 -) Altıncı Senato, hayali Alman ücret vergisinin dikkate alınmasının sınır ötesi yolcuların durumu üzerinde zararlı bir etkiye sahip olabileceğine karar verdi. Avrupa Topluluğunun başka bir üye ülkesinde ikamet eden ve vergiye tabi olan kişiler, Almanya’da ikamet eden ve orada vergiye tabi olan çalışanlara kıyasla dezavantajlı olabilir. Avrupa Adalet Divanı’nın bu prosedürde Altıncı Senato’nun referans kararına dayanarak verdiği karar hükümlerine göre, AT’nin 39. maddesi ve 7. maddesinin 7. fıkrası yer alıyor. 15 Ekim 1968 tarih ve (AET) 1612/68 sayılı Konsey Tüzüğü’nün 4’üncü maddesi bu tür dezavantajlı bir tarife düzenlemesine karşı çıkmaktadır. Bu düzenlemeler, Bölüm 4 No. 1 letter b TV SözFransa’da ikamet eden eski bir çalışan için dikkate alınması gereken şey, Almanya’daki hayali ücret vergisi değil, Fransa’da ödenmesi gereken hayali ücret/gelir vergisidir.
Raporlama döneminde, Sekizinci Senato, bir çalışanın yurtdışına gönderilmesine ilişkin aşağıdaki kümeye karar vermek zorunda kaldı: Çalışan, başlangıçta Almanya’daki işveren tarafından istihdam ediliyordu. Taraflar arasında imzalanan geçici işçi sözleşmesine göre Libya’daki işverenin yanında dört yıl ile sınırlı bir süre çalıştı. Sekizinci Senato, 14 Temmuz 2005 (- 8 AZR 392/04 -) tarihli kararında, görevlendirme sözleşmesinin taraflar arasındaki ikinci bir iş sözleşmesi olduğuna ve önceki iş sözleşmesini işe alım süresince askıya aldıklarına karar verdi. sahip olmak. Bu, taraflarca imzalanan anlaşmanın yorumlanmasına yol açar. Bu yorum, işe alım sözleşmesinin asıl amacının, çalışanın Alman sosyal güvencesini almasını sağlamak olduğu gerçeğiyle çelişmemektedir. Bunun için buna göre § 4 Abs. 1 SGB IV, yalnızca yurtdışındaki istihdamın önceden sözleşmeyle sınırlandırılmasını gerektirir. Bu şartın nasıl uygulanacağı 4 üncü maddenin paragrafında düzenlenmiştir. 1 SGB IV bunu yapmaz. Taraflar, Almanya’daki iş ilişkisinin, aynı işverenle yurtdışında görevlendirilmek üzere belirli süreli iş ilişkisi süresince askıya alınması konusunda anlaşırlarsa, orijinal iş ilişkisinden doğan haklar ve yükümlülükler, sürenin sona ermesinden sonra yeniden canlandırılacaktır. Bu iş ilişkisi, işletmenin bir işletme alıcısına devredilen bir kısmına devredilmişse, yabancı iş ilişkisi sona erdikten sonra işi satın alan tek işveren olur. Sekizinci Senato ayrıca, yabancı iş ilişkisinin sınırlandırılmasının, çalışana güvenli bir geri dönüş fırsatı ve buna uygun olarak Alman sosyal güvenliğini garanti altına alması durumunda etkili olduğuna karar verdi. § 4 SGB IV. Bu açıdan önemli olan, Kısmi Zamanlı ve Belirli Süreli Çalışma Yasasının yürürlüğe girmesinden önceki yasal durumdu; buna göre, belirli süreli sürenin çalışanı çalışma haklarından mahrum bırakması durumunda, iş sözleşmesinin belirli süreli niteliğinin gerekçelendirilmesi gerekirdi. aksi durumda hak kazanacağı işten çıkarılmaya karşı yasal koruma.