Kiralama hukuku

Kiralama hukuku, kiralama sözleşmelerinin hukuki yapısını ilgilendiren veya kiralama işlemlerine ilişkin düzenlemeleri içermektedir.

Kiralama hukukunda leasing teriminin hukuki bir tanımı bulunmamaktadır. Özel bir kiralama/kiralama şeklidir. Finansal kiralama hukukunda en yaygın kiralama şekli finansal kiralama olarak adlandırılan kiralamadır.

Finansal kiralamada, kiraya verenin (örneğin banka), kiralanan bir nesneyi (örneğin araba) leasing kanunu kapsamında satın alarak kiracıya (örneğin tüketiciye) belirli bir süre kullanması için vermesi ve bu süre zarfında kiracının da leasing taksitlerini ödemesi, ve dönem sonunda kiralanan mülkün kalıntı değeri için. Kiralama hukukunda kiracıya genellikle vade sonunda bir satın alma opsiyonu sunulur. Kiralama hukukunda, kiraya veren genellikle kiracıya karşı garanti sorumluluğunu, garanti haklarını üçüncü kişiye devrederek sonuçlandırmaktadır. Kiralama hukukunda buna genel hüküm ve koşullarda genellikle izin verilmektedir.

Kiralama sözleşmelerinin hukuki çerçevesi, kiralama hukukunda bağımsız olarak standartlaştırılmamış olup, esas itibariyle Medeni Kanun’un genel hükümlerine dayanmaktadır. Finansal kiralama, kiralama hukukunda alışılmadık bir kira sözleşmesidir (Alman Medeni Kanunu’nun (BGB) 535 ve devamı maddeleri benzer şekilde geçerlidir), çünkü tıpkı kiralamada olduğu gibi, geçici kullanım borçludur. Ancak finansal kiralama hukukunda kiracının aksine kiracı, fiyat ve maddi riski üstlenir, yani kiralanan şeyin bozulma veya kaybolma riski üstlenir.